Busje komt zo.

Zoals gezegd... Vandaag fijn een dagje bussen. Ik stapte vanmorgen bepakt en bezakt op de bus na al 4 Tuktukcowboys teleurgesteld te hebben. Kosten 8 rupees van bijna hotel naar busstation. Degene van wie ik het kaartje kocht was zo vriendelijk om mij bij het chaotische busstation in de juiste richting te wijzen. Pal voor de bus werd ik nog getackeld door een commerciële buschauffeur die mij een rit aanbood, maar ik ben toch echt voor de gewone bus gegaan. Bij het binnenstappen in de bus werd meteen mijn rugzak aangepakt en op een handige plek naast de bestuurder gelegd (vanaf Kandy lag hij gewoon onder mijn voorstoel). In de bus gebaarde een aardige dame dat ik naast haar mocht gaan zitten, en ze probeerde een gesprekje aan te knopen. Helaas is mijn Singhalees een beetje erg roestig...
Redelijk na vertrek kwam de conducteur (of hoe noem je dat?) langs om mij een kaartje te verkopen van 174 rupees. Tijdens de lange busrit over hobbelige wegen raakte de bus steeds voller. Op het hoogtepunt stonden zeker 30 mensen in de bus. Waar ik eerst een relatief comfortabele zitplek had, was deze nu verworden tot een naar westerse begrippen zeer smalle zitplek, waarbij je je buren wel moet raken met armen en benen. En toch heb ik mij geen moment oncomfortabel gevoeld. Ik heb hartelijk gelachen om het jongetje achter me die wou kijken of mijn relatief blonde haar wel echt was, tijdens de rit kwamen bij busstations verkopers binnen waarvan ik van mijn buurman een soort van spicy mini baras kreeg, er werd her en der een beetje steels naar mij gelachen en gekeken, en ik heb ook nog van het rijden door het land mogen genieten. Toch jammer dat ik na afloop weer gebruik moest maken van een Tuktukcowboy voor 200 rupees die me natuurlijk weer bij een ander hotel afgezet heeft dan ik om gevraagd had. Wel een prima relaxte plek; met een "illegale" doorsteek over het spoor naar Main Street dicht bij de hectiek, maar het hotel lijkt bijna wel in een oase te liggen. De komende drie dagen geen Tuktuk meer, maar de fiets.