Algemene beschouwingen

Ofwel: Datgene wat ik moeilijk kan verweven in een reisverslag, maar toch opvallend vind.
Oude feedbackregel was dat je eerst begint met een compliment, en daarna het slechte nieuws brengt...
Positief dus, en met stip op 1, het eten. Wie dacht dat het alleen maar curries zijn die hier gegeten worden, heeft niet verder gekeken dan zijn/haar neus lang was. Ja, ook hier zijn curries en samosa's te krijgen, maar ook gevulde zoete pannenkoekjes, spicy bara's, Jan Heagel, gevulde Rotti's, hoppers en thosais en geweldig veel fruit waar ze lekkere verse vruchtensappen van maken. Persoonlijke favoriet is Soursop. Schijnt ook zeer geneeskrachtig te zijn, maar ik vind het gewoon lekker.
Ook mooi, de diversiteit aan religies en geloven die naast elkaar kunnen, en nu gelukkig ook mogen, bestaan. Dat je zo van Boeddhatempel naar kerk kan struikelen vind ik toch mooi.
De mensen hier zijn overwegend aardig, vriendelijk en zeer behulpzaam, maar...je moet, zeker bij mannen, toch oppassen. En daar komt de andere kant van de medaille, de mensen hier zijn soms echt arm. In Kandy heb ik een kwartet mannen gezien die echt vuilniszakken aan het uitpluizen waren op bruikbare spullen. Een van de mannen trof nog een kwartgevulde fles bakolie aan en hield deze omhoog. Dat ze je dus proberen te flessen of anderszins een oor aan proberen te naaien vind ik dus ook niet zo gek. Vervelend vind ik wel de aanhoudendheid waarmee mannen zich opdringen. Nee is blijkbaar een woord wat ze niet willen, en dus ook niet kunnen, horen. En soms weet ik ook gewoon niet wat erachter zit, en geldt de aloude regel dat als iets te goed lijkt om waar te zijn, dit vaak ook zo is. In Kandy ben ik zeker drie keer aangesproken door mannen die na 1 blik op mij geworpen te hebben van mij hielden, mij ontzettend mooi, lief, puur, eerlijk vonden, soulmate ofzo iets waren, en mij gratis alles wilden laten zien enz enz enz. Altijd kwam ergens in het verhaal voor dat ze single waren en mij aan hun familie wilden voorstellen. Wat de catch precies is weet ik niet, maar mijn nieuwsgierigheid is niet zo groot dat ik dat wil uitzoeken, zeker niet omdat mijn gevoel allemaal alarmbellen hoorde afgaan. Een hele dikke Nee dus. De oude Turkije-truuk om gewoon een andere hotelnaam op te geven als ze echt geen Nee willen horen werkt gelukkig ook in Sri Lanka, dus uiteindelijk kom ik er wel vanaf, en dat zij handenwrijvend om 9 uur bij een hotel staan en mij daar niet aantreffen is dan ook niet mijn probleem meer.
En dan het laatste tere punt... Alcohol. Net zoals in de Baltische staten (en naar ik mag aannemen in andere landen ook) is alcohol gelimiteerd verkrijgbaar en wordt bijna uitsluitend door mannen gedronken. Vrouwen, in ieder geval de nette, komen niet in een pub. Daarnaast is de keuze in hotelbars of dramatisch slecht, of relatief gezien fors aan de prijs. En als je dan eens een flesje van het een of ander wil kopen, moet je naar een speciaal gelicentieerde lokatie gaan waar twee mannen achter een traliehekwerk mogen bepalen of jij wel of niet van hun drank mag kopen. Je voelt je bijna een misdadiger.

P.s. Dat Waarbenjij.nu geen foto's wil publiceren en niet stabiel is, is ook een ergernis, maar niet kenmerkend voor Sri Lanka.